Terri van ommen:
“De wereld van dementie is een wondere wereld. Ik voel me een reiziger in een wereld waar ik me steeds weer verbaas, verwonder, steeds meer vragen krijg en steeds weer op zoek ga naar antwoorden. Een wereld die me redelijk onbekend was, een wereld die ik niet heb gekozen, maar die mij vond. Mijn moeder heeft vasculaire dementie. Het ‘waarom kind’ van vroeger bleek nog altijd in mij aanwezig. Waarom mijn moeder? Wat is dementie? Hoe voelt het? Hoe houd ik contact als het proces vordert? Voor haar, en voor mezelf, begon ik een zoektocht.
Het bracht me op een boeiende reis langs inspirerende experts, van gerenommeerde wetenschappers tot toegewijde zorgverleners. Daarnaast volgde ik congressen, seminars en verdiepte me in literatuur over dementie. Ik begon mijn kennis en ervaringen te delen aan mantelzorgers, verzorgenden en verplegenden via lezingen, workshops en (social) media.”
Over Terri
Bewustwording, verbinding en echt contact zijn de kern van alles wat Terri doet. Ze werkt als complementair therapeut, begeleidt mensen in hun laatste levensfase, leidt gespreksgroepen en geeft trainingen op het gebied van bewustwording, in binnen- en buitenland. Als de zorg voor haar moeder met vasculaire dementie toeneemt, besluit Terri dichterbij haar te willen zijn.
Haar fascinatie voor de heelheid van de mens — fysiek, mentaal en emotioneel — begint al in haar tienerjaren. Haar eerste spreekbeurt, op haar dertiende, gaat over acupunctuur. Toch kiest ze aanvankelijk voor een carrière in de snelle, technische en zakelijke mannenwereld, waarbij ze zichzelf steeds meer verliest. Op haar 33e brengt een ziekenhuisopname -letterlijk met een schok- tot stilstand. Ze realiseert zich dat ze de verbinding met zichzelf en de wereld om haar heen is kwijtgeraakt. Door niet-aangeboren hersenletsel (NAH) is een terugkeer naar haar oude werk niet meer mogelijk. Dit leidt tot een diep innerlijk proces, waarin haar vroegere passie voor de heelheid van de mens opnieuw naar boven komt.
Een tijdje nadat bij haar moeder vasculaire dementie wordt vastgesteld, komt er ’toevallig’ en opleiding ‘contactclown voor de mens met dementie’ voorbij. Ze besluit deze te volgen. Met als doel non-verbaal te kunnen communiceren als het moment mocht aanbreken dat er geen woorden meer zijn. Dementie komt in de familie voor. Terri maakt van dichtbij mee hoe de geest langzaamaan achter een sluier verdwijnt. Als ze haar moeder op de hoogte brengt van haar plannen, zegt haar moeder: “Ach kind, wat leuk dat je dat doet voor díe mensen.” Haar moeder zit trots op de eerste rij als Terri haar certificaat in ontvangst neemt. De neus verdwijnt in een doosje, in het handschoenenvakje van haar auto. Terri is niet van plan er mee het land in te gaan. Ze doet het voor haar moeder, en voor haarzelf.
De diagnose bij haar moeder zet haar op een nieuw pad: bewustwording rond mantelzorg en de zorg voor mensen met dementie. Ze biedt workshops, lezingen en gespreksgroepen aan over het thema ‘meebewegen met dementie’, gericht op zowel mantelzorgers als zorgprofessionals.
Terri wordt omschreven als open, onderzoekend, warm, grensverleggend, gepassioneerd, verbindend en liefdevol confronterend. Door haar persoonlijke ervaringen en professionele achtergrond te combineren, inspireert ze anderen die te maken krijgen met dementie en biedt ze waardevolle ondersteuning.